Dziękujemy wszystkim za obecność na Fundacyjnym warsztacie Compassion For Cancer – warsztat współczucie, prowadzonym przez Julię E. Wahl – psycholożkę, psychoterapeutkę, założycielkę i dyrektorkę The Mind Institute (www.mindinstitute.com.pl), trenerkę podejścia uważności (mindfulness) oraz współczucia (compassion). Jedną z założycielek Polskiego Towarzystwa Mindfulness, autorkę książki „O współczuciu. Powrót do wrażliwości i siły”.
Podczas warsztatu mieliśmy okazję zapoznać się zarówno z warstwą teoretyczną pojęcia compassion – współczucie, jak i z praktycznymi technikami praktykowania go na co dzień. Również w obliczu doświadczenia choroby nowotworowej lub innej choroby przewlekłej, depresji, bólu fizycznego i emocjonalnego, lęku, stresu pourazowego.
Współczucie jest sposobem odnoszenia się do siebie samego i innych w sposób troskliwy w obliczu naszej ludzkiej niedoskonałości (ciała, genów, umysłu, relacji), błędów, które popełniamy, trudności, które życie przynosi. Odnosimy się tutaj do trzech rodzajów czy też przepływów współczucia: współczucia wobec siebie samego, współczucia, które umiemy otrzymać od innych, a także współczucia, które dajemy innym. Samo współczucie wobec siebie samego składa się z trzech elementów: życzliwości wobec siebie samego (co kontrastuje z samokrytyką, obwinianiem siebie), byciem uważnym wobec przeżywanej trudności (zamiast unikania jej lub też zagłębiania się w niej), a także świadomości, że trudności są częścią historii wszystkich ludzi (co jest w kontraście do poczucia izolacji) (Neff, 2003). Współczucie tym samym zawsze odnosi się do relacji z samym sobą oraz z innymi. Współczucie jest cechą ogólnoludzką i odnosi się do wszystkich tradycji kontemplacyjnych. Najbardziej obecnie znaną definicją jest ta, według której jest „to wrażliwość na cierpienie swoje i/lub innych istot z jednoczesnym głębokim zaangażowaniem (zobowiązaniem) w celu zmniejszenia i zapobiegania temu cierpieniu”. Mamy tu do czynienia z dwoma różnymi umiejętnościami: tym, w jaki sposób potrafimy być z trudnością w naszym życiu oraz mądrością wyboru odpowiedniego zachowania w celu zmniejszenia tego cierpienia (czy to cierpienia na poziomie ciała, emocji, czy też relacji).
Pracę praktyczną nad współczuciem zawsze zaczynamy od zauważenie tego, co się z nami dzieje w sferze emocji, myśli, doznań w ciele, relacji ze sobą i z innymi. Kolejny krok, to zastanowienie się nad własną intencją, jaka przyświeca nam by zaangażować się w troskę o siebie, a następnie pozostaje już tylko ćwiczyć i kultywować.
Kultywacja, to wykorzystywanie różnych formalnych praktyk (ćwiczeń), które stopniowo, naturalnie powinny włączać się do naszego codziennego życia, by stanowić jego stałą, nieformalną część. Formalne ćwiczenie to te związane z oddechem, pracą wyobrażeniową, a także pracą z ciałem, dawaniem sobie współczucia, dawanie sobie możliwości otrzymywania wsparcia od innych, a także dawanie wsparcia innym, np. współpacjentom.
Wszystkich chcących poszerzyć swoją wiedzę na temat współczucia odsyłamy do książki prowadzącej Julii E. Wahl – „O współczuciu. Powrót do wrażliwości i siły”.
Relację kończymy afirmacją by dać sobie i wszystkim wokół miłującą dobroć, życzliwość:
„Obym był szczęśliwy, obym był zdrowy, obym był bezpieczny, obym był spokojny”.
Dziękujemy Fundacja Małgosi Braunek „Bądź”.
